Statuetka św. Huberta. Wykonana z brązu, patynowana. Patron myśliwych.
Młody Hubert najwięcej czasu spędzał w lasach, gdzie nieustannie polował; łowiectwo było jego pasją. Niektóre źródła wskazują, że prowadził swobodne, wręcz hulaszcze życie. Tak było do roku 695, kiedy polując w Górach Ardeńskich, nie bacząc na nic, w sam Wielki Piątek napotkał białego jelenia z promieniejącym krzyżem w wieńcu. Miał wtedy usłyszeć głos Stwórcy ostrzegający go przed jego niepohamowaną pasją i nakazujący mu udanie się do Lamberta – biskupa Maastricht – Tongres.
Mówi się, że podczas religijnej wizji Huberta Hirsch (po niemiecku: jeleń) o pouczeniach Hubertusa, by ten traktował zwierzęta z większym szacunkiem i współczuł im jako stworzeniom bożym o wartości samej w sobie. Na przykład myśliwy powinien zgodnie z tymi wskazówkami strzelać tylko wtedy, gdy zapewnione jest humanitarne, czyste i szybkie zabijanie. Powinien strzelać przy tym tylko do starych jeleni. Co więcej, nigdy nie należy strzelać do samicy z młodymi, aby mieć pewność, że młody jeleń zachowa swą matkę, która poprowadzi go do zdobywania jedzenia w porze zimowej. Tak tez brzmi do dziś dziedzictwo Huberta, który do jest ceniony w kompletnych kursach kształcenia myśliwych w Niemczech i Austrii.
Przejęty objawieniem, tak też uczynił. Udał się na służbę bożą do biskupa Lamberta. Rozpoczął studia teologiczne i działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji. Po śmierci biskupa Lamberta (zm. ok. 700), z rąk papieża Sergiusza otrzymał sakrę biskupią.
Hubertus zmarł spokojnie w miejscu zwanym Fura, położonym 30 mil od Liège, 30 maja 727 lub 728 roku. Po raz pierwszy został pochowany w kolegiacie w kościele św. Piotra w Liège, ale jego kości zostały ekshumowane i przetransportowane do benedyktyńskiego opactwa Amdain w Ardenach, w 825 r.. Opactwo stało się celem pielgrzymek, dopóki trumna nie zniknęła później, podczas reformacji. Jego święto ma miejsce każdego 3 listopada.
Niezwykła jest data 3 listopada 743 roku. Wówczas to podjęto przeniesienie ciała Huberta do ołtarza głównego świątyni, w której spoczywał. Odkryto wtedy, że ciało Huberta jest wolne od wszelkiego rozkładu, a na dowód posłużyła przyjemna woń rozchodząca się w krypcie, zamiast rzecz jasna fetoru. Natomiast w 824 roku jego szczątki przeniesiono do kościoła w Andange. Od jego to imienia miejscowość nosi nazwę Saint-Hubert (dzisiejszy Luksemburg).
