W dniu 23 września 2013 roku została odsłonięta Ławeczka Ignacego Łukasiewicza. Jest to uliczny pomnik postaci siedzącej na ławeczce parkowej usytuowany na skwerze przy ul. Grobla.
Projekt zrealizowano z okazji 160. rocznicy powstania przemysłu naftowego w Polsce z inicjatywy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego.
Inicjatorem wzniesienia w Poznaniu pomnika twórcy przemysłu naftowego był Zarząd Poznańskiego Oddziału Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego.
Pomnik zaprojektował i zrealizował poznański artysta rzeźbiarz Roman Kosmala.
Dorobek artysty mogą Państwo obejrzeć w linku poniżej:
http://romankosmala.com
Opis pomnika i zdjęcia mogą Państwo obejrzeć również na stronie: https://poznan.wikia.org/wiki/Ławeczka_Ignacego_Łukasiewicza
Pięknie o Ignacym Łuksiewiczu mogą Państwo przeczytać na stronie https://bobrka.pl/o-lukasiewiczu/
“Jan Boży Józef Ignacy Łukasiewicz urodził się w 1822 roku we wsi Zaduszniki w parafii Padew Narodowa (obecnie powiat mielecki, województwo podkarpackie) w zubożałej rodzinie szlacheckiej jako syn Józefa i Apolonii z domu Świetlik.
Datę 31 lipca 1853 roku uważa się za datę powstania polskiego przemysłu naftowego. Na przełomie lat 1853/54 Łukasiewicz opuścił Lwów i przeniósł się w pobliże terenów roponośnych – do Gorlic, gdzie dzierżawił aptekę. Nie zaprzestał prac nad doskonaleniem procesu otrzymywania nafty.
W 1854 roku wspólnie z Tytusem Trzecieskim założył pierwszą na świecie spółkę naftową, która zaczęła wydobywać i eksploatować ropę w Bóbrce k. Krosna.
W 1856 roku na skutek uzyskania znaczących ilości ropy Łukasiewicz założył w Ulaszowicach pierwszą na ziemiach polskich destylarnię ropy naftowej.
Łukasiewicz cały czas pracował nad udoskonaleniem przetwórstwa ropy, efektem czego były nagrody za eksponowane produkty naftowe na wystawach w Jaśle, Lwowie i Wiedniu.
Doskonalił również na terenie kopalni Bóbrka technikę wiercenia otworów za ropą. Wprowadził do użytku wiertnicę ręczną (1862 rok), później zastosował maszyny parowe do napędu wiertnic.
Czynił też starania o założenie szkoły górniczej w Bóbrce.
Łukasiewicz był człowiekiem o wybitnych cechach charakteru. Wspierał finansowo ruchy narodowo-wyzwoleńcze, budował szkoły, kościoły, drogi i mosty. Stał na czele Krajowego Towarzystwa Naftowego.
Założył prowadzoną przez żonę Honoratę Szkołę Koronkarską dla dziewcząt w Chorkówce. Na kopalni Bóbrka założył tzw. Kasę Bracką czyli system ubezpieczeń pracowników na kopalni.
Za działalność charytatywną papież Pius IX w 1873 roku nadał mu tytuł Szambelana Papieskiego i odznaczył Orderem Św. Grzegorza.
Ignacy Łukasiewicz zmarł w Chorkówce 7 stycznia 1882 roku na zapalenie płuc i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zręcinie.”